مدت زمان رفت و برگشت دادهها هنگام استفاده از سرویسهای آنلاین، وبگردی و بازیهای تحت شبکه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. به همین منظور برنامهها و وب سایتهای مختلفی توسعه یافتهاند که میتوانند این زمان را اندازهگیری کنند و در شرایط فعلی اینترنت کشور، گزینه مناسبی برای یافتن بهترین سرورها و پروتکلهای اتصال به شمار میروند.
اندازهگیری پینگ به روشهای مختلفی امکانپذیر است که از میان آنها میتوان به وب سایتهای مخصوص این کار در کنار اپلیکیشنهای موبایل و کامپیوتر اشاره نمود. البته اغلب سرویسها هر دو گزینه را در اختیار علاقهمندان قرار میدهند و کاربران با توجه به نیاز خود میتوانند از بهترین روش بهره بگیرند. در ادامه شما را با برخی از برنامهها و وبسایتهای سنجش نت و پینگ آشنا میکنیم.
روزی نیست که به اهمیت امنیت رمز عبور اضافه نشود، اما متأسفانه همچنان «۱۲۳۴۵۶» متداولترین رمز عبور در سراسر جهان است. امروزه ما تقریباً برای هر کار آنلاینی که انجام میدهیم از رمز عبور استفاده میکنیم، چه ورود به حسابهای ایمیل و حسابهای بانکی باشد، چه سایتهای رسانههای اجتماعی، حسابهای خرید، انجمنهای آنلاین و.... به راستی که انتهای این فهرست مشخص نیست.
با وجود بسیاری از سایتهای محافظت شده با رمز عبور، بهخاطر سپردن رمزهای عبور جداگانه برای هر حساب دشوار است بنابراین ما تمایل داریم از رمز عبور یکسان یا حداقل مشابه برای سایتهای مختلف استفاده کنیم تا به نوعی زندگی را کمی آسانتر کنیم! اغلب اوقات، این رمزهای عبور امنیت بسیار ضعیفی دارند و حاوی نام اعضای خانواده، نام مستعار، تاریخ تولد و سایر اطلاعاتی هستند که به راحتی قابل شناساییاند. متاسفانه بسیاری میگویند من که اطلاعات خاصی ندارم یا شخصیت مهمی در عرصه سیاست یا مثلا نظامی نیستم، اما هکرها به هیچ کس رحم نمیکنند و بسیاری از اطلاعات شما را که حتی فکر میکنید اهمیت ندارند، میدزدند و در اختیار باقی افراد قرار میدهند و به نوعی راه را برای هدف سوء استفاده واقع شدنتان باز میکنند. این رویکرد برای ایمنی رمز عبور بسیار خطرناک است و بسیاری از افراد را در معرض هک قرار میدهد. هکرها طیف وسیعی از ابزارها را در اختیار دارند، اما سادهترین و رایجترین روش برای دسترسی به یک حساب کاربری حدس زدن رمزهای عبور است. در پرونده امروز به سراغ دنیای امنیت رمزها و روشهای آن رفتهایم تا بتوانیم بهتر از امنیت اطلاعاتمان حفاظت کنیم.
ادامه مطلب ...شما هرگز نمیتوانید تمامی اطلاعات اینترنتی خود را پاک کنید، اما میتوانید آنچه را که به جای گذاشتهاید به حداقل برسانید. کارگزاران داده براساس فعالیتهای آنلاین ما و خریدها و سوابقمان میتوانند اطلاعات دقیقی درباره هویت ما جمعآوری کنند. مثلاً میتوانند فعالیتهای سیاسی یا وضعیت سلامتی یا بارداری شخص را از اطلاعات اینترنتیاش پیدا کنند.
شما نمیتوانید همه اطلاعاتتان را پاک کنید، اما ناامید نشوید. میتوانید با پاک کردن مواردی مثل تاریخچه گوگل اقداماتی را برای محافظت از حریم خصوصی خود انجام دهید. برای آنکه بهترین نتیجه را بگیرید نیاز به زمان، پول، صبر و زندگی در کشوری دارید که قوانین حفظ حریم خصوصی را پذیرفته باشد.
اطلاعات خود را از گوگل پاک کنید
برای شروع میتوانید اول اطلاعات گوگل را پاک کنید. موتور جستوجوی گوگل بزرگترین وبسایت جهان است. باید بدانید که هرچیزی را که پاک میکنید در سایتی مثل گوگل باقی میماند. اول سعی کنید نام یا شماره تلفن یا آدرس ایمیل خود را گوگل کنید و ببینید چه اطلاعاتی درباره شما وجود دارد.
گوگل اخیراً فرمی را اضافه کرده که در آن میتوانید درخواست کنید تا اطلاعات یا عکسهای جعلی که بدون رضایت شما در این سایت وجود دارد حذف کند.
اطلاعات کمتری را در اینترنت قرار دهید
بهترین کار این است که اطلاعاتی را که در اینترنت قرار میدهید محدود کنید. از قسمت حفظ حریم خصوصی برای برنامهها یا دستگاههایی مثل گوشی هوشمند یا موبایلبانکها یا شبکههای اجتماعی استفاده کنید. اگر عکس یا مطلبی را در اینترنت قرار میدهید مراقب باشید که حریم خصوصیتان نقض نگردد.
تنظیمات را تغییر دهید
از مرورگری استفاده کنید که حریم خصوصی را رعایت میکند. به دنبال گزینهای باشید که از ردیابی اطلاعات شما در بین سایتها جلوگیری کند. از ثبتنام در هر سایتی که موجب به اشتراک گذاری اطلاعات شخصیتان میشود خودداری کنید. برنامههایی را که از آنها استفاده نمیکنید از گوشی یا تبلت یا رایانهتان پاک کنید.
منبع: ۵۵ آنلاین
مخترع اولین تلفن همراه جهان میگوید از زمان زیادی که مردم در حال حاضر برای دستگاههای خود تلف میکنند و به کاربران میگویند «از زندگی خود لذت ببرید» شگفتزده شده است در حالی که خودشان باید آن زمان زیاد را صرف زندگی کردن کنند.
به نقل از نیویورک پست؛ مارتین کوپر، ۹۲ ساله، در مصاحبهای در پاسخ به یکی از مجریان برنامه که مدعی بود بیش از ۵ ساعت در روز از تلفن خود استفاده میکند، این اظهارات را بیان کرد: "'شما واقعاً روزی پنج ساعت وقت میگذارید؟ زندگی کنید!».
کوپر که اکنون در شیکاگو ساکن است، موتورولا DynaTAC ۸۰۰۰X اولین تلفن همراه جهان را در سال ۱۹۷۳ اختراع کرد. او متعاقباً به این فکر افتاد که یک تلفن قابل حمل بسازد که مردم بتوانند آن را با خود در ماشین خود بیاورند و همچنین از وسیله نقلیه بیرون بیاورند و در حین انجام کارهایشان از آن استفاده کنند.
وی قبل از اینکه روی مکانیزم تلفن همراه تمرکز کند، تصور کرد که این دستگاه چگونه خواهد بود و گفت که میخواهد آنقدر کوچک باشد که بتوان آن را در جیب خود قرار داد، اما به اندازهای هم بزرگ باشد که بتواند بین گوش و دهان شما قرار گیرد.
کوپر میخواست هر فرد شماره تلفن خود را داشته باشد که او اکنون آن را "بزرگترین دستاورد خود" مینامد. تا آن زمان، شماره تلفن با مکانهایی مانند خانه، ماشین یا میز مرتبط بود. سپس موتورولا میلیونها دلار برای پروژه کوپر سرمایهگذاری کرد و این مهندس و تیمش فقط سه ماه طول کشید تا این تلفن را بسازند، زیرا آنها قبلاً از فناوری مشابهی برای ساخت رادیوهای پلیس استفاده کرده بودند.
پس از تکمیل، دستگاه موتورولا DynaTAC ۸۰۰۰X نامگذاری شد که وزن آن ۲ پوند و ۱۰ اینچ بود، اما فقط ۲۵ دقیقه دوام آورد تا اینکه باتریش تمام شد و ۱۰ ساعت طول کشید تا دوباره شارژ شود. در ۳ آوریل ۱۹۷۳، کوپر اولین تماس تلفن همراه خود را با استفاده از دستگاه انجام داد و تصمیم گرفت به رقیب خود، جوئل انگل که به عنوان مهندس ارشد در AT&T کار میکرد، زنگ بزند. این رویداد در بیرون از منزل در مقابل خبرنگاران در میدتاون منهتن برگزار شد و کوپر با تلفن ثابت انگل تماس گرفت.
این گوشی در سال ۱۹۸۳ به مدت یک دهه به بازار عرضه شد و قیمت آن ۳۹۹۵ دلار بود. کوپر در کتاب خاطرات خود با عنوان «بریدن سیم» که سال گذشته منتشر شد، درباره اختراع تلفن نوشت. اکنون، تقریباً نیم قرن پس از اختراع کوپر، مردم به دستگاههای خود وابسته هستند.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۱ از ۲۰۲۸ آمریکایی توسط Statista نشان داد که ۴۶ ٪ از پاسخ دهندگان هر روز پنج تا شش ساعت را با تلفن خود میگذرانند و یازده درصد از پاسخ دهندگان نیز هفت ساعت یا بیشتر را در دستگاههای خود سپری میکردند.
یک پس زمینه روشن میتواند به سرعت چشمان شما را هنگام کار در شب یا در محیطهای کم نور خسته کند. در مقابل، حالتهای تاریک برای چشم مفیدتر هستند، زیرا متن سفید روی پسزمینه سیاه یا خاکستری نور کمتری را ساطع میکند. همچنین، برخی از طرفداران حالت تاریک احساس میکنند که تصویر زمینه باعث میشود کل رابط کاربری زیباتر و در مصرف باتری صرفهجویی شود. به همین علت شرکتهای فناوری همچون مایکروسافت برای رضایت کاربران حالت تاریک را به محصولات خود اضافه کردند.
مایکروسافت برای اولین بار حالت تاریک خود را در سال ۲۰۱۶ ارائه کرد و از آن زمان تا کنون این گزینه با هر بهروزرسانی ویندوز، ارسال شده است. آخرین نسخه ویندوز ۱۱ همچنین دارای حالت تاریک صیقلی برای رابط کاربری و برنامههایی مانند دفترچه یادداشت و فایل اکسپلور است. وقتی برای اولین بار Windows ۱۱ را راهاندازی میکنید، رایانه با صفحه نمایش روشن به شما خوشامد میگوید. شما میتوانید صفحه نمایشگر تاریک را به صورت دستی فعال کنید.
نحوه فعال کردن حالت تاریک در ویندوز ۱۱
در ابتدا، شما باید به تنظیمات رایانه رفته و گزینه Personalization را انتخاب و سپس بر روی Colors کلیک کنید. در این مرحله به Choose Your Mode ضربه بزنید و سپس گزینه تاریک را از لیست انتخاب کنید. تنظیمات ظاهری فوراً در کل سیستم تغییر میکند.
ویندوز ۱۱ همچنین به شما امکان میدهد با رنگهای رابط کاربری بازی کنید تا تم حالت تاریک را برای خود بسازید منوی Accent Color را در زیر بخش Choose Your Mode پیدا کنید. در منوی کشویی، اگر میخواهید ویندوز یک رنگ برجسته را از تصویر زمینه شما انتخاب کند، Automatic ضربه بزنید. اگر میخواهید از یک پالت از پیش تعیین شده انتخاب کنید یا گزینههای رنگی جدیدی ایجاد کنید، دستی را در منوی کشویی انتخاب کنید.
در همین حال، حالت سفارشی، کنترل دقیق تری بر ظاهر و احساس ویندوز ۱۱ فراهم میکند. رابط کاربری و برنامههای سیستم عامل را میتوان به طور جداگانه روی حالت روشن یا تاریک تنظیم کرد، بنابراین میتوانید رابط کاربری خود را تاریک نگه دارید، اما برنامهها را اجرا کنید. برای استفاده از این ویژگی، ابتدا به تنظیمات رفته گزینه شخصیسازی را انتخاب کرده سپس بر روی رنگها کلیک کنید تا یک صفحه نمایشگر شخصیشده طراحی کنید.